Fransız Atasözü: Bir kadının ilk aşkı olmak iş değildir, önemli olan son aşkı olmaktır.

Son haftalarda yazdığım aşkla ilgili bloglar pek bir ilgi gördü. Yeni evlilere en çok sorulan sual ‘Ne zaman ve nasıl tanıştınız?’ dır. Ben ise aksine bunu pek merak etmem. Bence önemli olan ‘Ne zaman veya nasıl hayatlarınızı birleştirmeye karar verdin?’ sualidir. Hayatımızı belirleyen işte o karar anıdır. Arkasından da ‘Kararının nedenini söyler misin?’ diye ikinci sualimi sorarım.

Şimdi bunları cevaplama sırası bana geldi.

On dokuz yıl önceydi. Birlikte geçirmeye karar verdiğimiz ilk yaz tatili için bir yelkenli kiraladık. Yedi gün süreyle on üç metre boyundaki bir teknede baş başa kaldık. Dönüş yolunda biraz sert bir havaya rastladık, 25-30 esiyordu. Ege’de buna ‘Frişka’ derler. İki kişi olduğumuz için tek yelken açmıştık. Ben hem dümen tutuyordum hem de haritadan navigasyonu yapıyordum. O zamanlar henüz uydudan navigasyonu takip etmeyi keşfetmemiştik. Rengin, aşağıda kamarada ev işleri yapıyordu. Akşama doğru rüzgar artmadı ama dalgalar büyüdü. Rengin’in ayaklarını görüyordum. İçeride gelip gidiyordu. Dalgalarla birlikte teknenin sallantısı da artmıştı. İlk defa birlikte denize çıkıyorduk. Nasıl idare ediyor diye merak ettim. Rüzgarın uğultusu ve dalgaların gürültüsüyle sesimizi birbirimize duyuramazdık. Kabinin içerisini görmek için eğildim. Bir elinde o ünlü sarı bez vardı ve diğer eliyle mutfaktaki işleri yapıyordu. Her yaptığı işin devamı olarak da sarı bezle siliyordu. Tekne bayağı yalpa vuruyor ve yan yatıyordu ama Rengin, hem bacaklarını hem kalçasını kullanarak dengesini buluyordu ve o dünyaca ünlü sarı renkli temizlik bezi elinden düşmüyordu. Tuhaf ama ilk defa o anda “Bu kızdan hayat arkadaşı olur mu acaba?” diye düşündüğümü hatırlıyorum. O sahne hâlâ canlı; istediğim zaman gözümün önüne getirebiliyorum.  

Nikah kıyıldıktan sonra yelkenlimiz Bozcaada’dan ayrılırken “Balayı için nereye gideceksiniz?” diye sordular.

“Bize hayatımızın sonuna kadar her gün balayı,” dedim. Etrafıma baktım, kimse gülmedi. Herkes lafımı ciddi ciddi düşündü. Ömür boyu balayı! Kim bilir? Belki mümkündür.